ΒΟΥΛΑ ΓΟΥΝΕΛΑ
"Ραφές στο χρόνο"
Επιμέλεια Έκθεσης: Μαρία Μαραγκού
GALLERY "7"
Διάρκεια: 28 Ιανουαρίου - 22 Φεβρουαρίου 2020
«Η επιστροφή της σκέψης μας προς το παρελθόν δεν είναι ανώφελη, την παρούσα στιγμή. Εάν πρέπει να προφυλαχτούμε από το να μείνουμε προσκολλημένοι σε μορφές που τις κληρονομήσαμε, πολύ περισσότερο δεν πρέπει να έχουμε αξίωση, από αγάπη της προόδου, να απαρνηθούμε πλήρως τους αιώνες που προηγήθηκαν. Τόσες θαυμάσιες ανακαλύψεις αναφάνηκαν εδώ και εκατό χρόνια , που έκθαμβοι οι άνθρωποι φαίνεται να ξέχασαν πως έζησαν οι άλλοι πριν από αυτούς. [απόσπασμα από την επιστολή του Auguste Renoir στον Henry Mottez, με αφορμή την επανέκδοση της «Πραγματείας περί Ζωγραφικής» του Cennino Cennini. Ο Renoir, γράφει στον γιο του εκδότη Μοttez, πριν εκατόν είκοσι χρόνια, αναφερόμενος στο κείμενο του Cennini [ που ολοκληρώθηκε πριν το 1437]με αφορμή την μετάφραση από τα ιταλικά στα γαλλικά του Βιβλίου της Τέχνης του Tambroni [1821] .
Επίκαιρο ζήτημα? Επίκαιρη αμφιβολία? Νοσταλγία ανάμεσα στο παρελθόν και τη προοπτική του μέλλοντος της τέχνης? Δεν είναι παράξενο να νοιώθουμε στον 21ο αιώνα τόσο καλά τον προβληματισμό του Renoir για το παλιό και το νέο?
Αλλά, τι είναι παλιό και τι νέο? Η τέχνη των μεγάλων πολιτισμών, εκείνη δηλαδή που αναφέρεται στις κοινές μονάδες ιδεών, τη θρησκεία, τη κοινωνία, τη ζωή, το θάνατο όπου ο δημιουργός και ο θεατής, είναι συναφείς έννοιες, όπως και η κατασκευή και η παράσταση τους? Μήπως το νέο ήρθε με την απομάκρυνση από τις θρησκευτικές τέχνες, ή μήπως σχετίζεται με τις φόρμες και τις αλληγορίες των μορφών? Η ιστορία της τέχνης, μας έχει δώσει ένα πλήθος από νέα ζητήματα που απομάκρυναν το παλιό, από ύλες και υλικά, παράδοξα και μη, αλλά και αντίστοιχες αμφισβητήσεις και χρεοκοπίες, ενός κόσμου που εθεωρείτο αμετακίνητος. Βλέπετε, το νέο ανανεώνεται κάθε τόσο όταν φτάνει σε διάλογο με την κοινωνία. Σήμερα, το άνοιγμα προς κάθετί, καθαγιασμένο από το γούστο των διεθνών χρηματιστηρίων της τέχνης είναι αποδεκτό. Η μήπως, όχι? Η λογοκρατία του χρόνου μας, μπορεί να φτάνει ισχυρότερη από ένα ισχυρό έργο τέχνη που, ίσως δεν έχει χρόνο?
Από έκθεση της καλλιτέχνιδας στην παλιά Καρδαμύλη, Μεσσηνία, το 2018
Επιστρέφοντας ένα απόγευμα από το εργαστήρι της Βούλας Γουνελά, σημείωσα κάτι για τους σκύφους και την κοττύλη, για την ομάδα των λεγόμενων πρωτοπόρων αγγειοπλαστών της Αττικής του 590 π.Χ. σε σχέση με τα ερυθρόμορφα αγγεία, για την αφαίρεση στον 19ο αιώνα, για το πλασμό της σκληρής ύλης των γλυπτών του 20ου αιώνα και την ανάγκη του σήμερα που, παραμένει, η αλήθεια του καλλιτέχνη, πέραν του ευρήματος και του εφευρήματος. Το ισχυρό ένστικτο και η αφοσίωση στο έργο, πολύ πιο δυνατά από, την διαχείριση της παραγωγής του.
Στα έργα, της Βούλας Γουνελά θα βρούμε την ανάλυση της φόρμας στα γεωμετρικά σχήματα που συνθέτουν την δομή τους, τις διασταυρούμενες ευθείες, το γερό σχέδιο της γνήσιας γλώσσας, την ιστορία του υλικού από τότε που αποτέλεσε την πρώτη ύλη της φωλιάς έως τον σχηματισμό των πρωτόζωων και των συμβόλων, στο κόσμο των άγνωστων μορφών της ζωής της γλύπτριας. Τα νεότερα γλυπτά της Βούλας Γουνελά ανανεώνουν το παιγνίδι των υλικών, με την προσθήκη της πορσελάνης. Μαζί της οι δυνατότητες και οι δυσκολίες που, αναθεωρούν τον σχηματισμό γενέσεων των μορφών από την μυθολογία των συμβόλων της ζωής για να φτάσουν στις άπειρες ραφές στο σώμα του εύθραυστου υλικού.
Ο διάλογος με την κοινωνία, οδηγεί, στις ραφές και τα «μπαλώματα» της νέας συνθήκης που, είναι τόσο παλιά όσο και ο κόσμος. Εν τέλει, το έργο της Βούλας Γουνελά απαιτεί ένα ελευθερωμένο μυαλό και μια διαπεραστική σύλληψη, για την δημιουργία των βωμών και των κτερισμάτων της βίαιης εποχής μας.»
Μαρία Μαραγκού
Ώρες λειτουργίας της έκθεσης
Τετ., Σάβ. 11:00 – 15:00
Τρ., Πέμ., Παρ. 11:00 – 14:00
και 18:00 – 21:00
Σόλωνος, 20 (106.73) ΑΘΗΝΑ
Τηλ.– Fax: 030.210.3612050
