Maria Polyzoidou
"Incident"
ΑΔ Gallery
Exhibition duration: January 17 – March 3, 2018 / Διάρκεια έκθεσης: 17 Ιανουρίου – 3 Μαρτίου 2018
AD Gallery presents Maria Polyzoidou’s third solo show in Athens entitled Incident.
Text by Ulrich Loock
Her paintings inscribe themselves in the tradition of realism. She shifts the adherence to the representational, however, by adopting forms of digital image production; conversely, she counters those forms with an impenetrable rendering. The technical dimension is mirrored in the chromatic saturation of the canvas without the slightest expressive gesture; a subtle colourism responds to the digital manipulation of colour, and the combination of heterogeneous pictorial elements to form an unalterable unity transforms the boundless availability of images. Polyzoidou draws from her archive of personal images as well as from the vast stock of images circulating on the web. Whereas intimate pictures are dissociated from the person and claim public visibility, anonymously produced and generally accessible images are conceded unique meaning. Polyzoidou’s painting makes reference to the spheres of the private and the public, the virtual and the corporal – every painting is a momentary concretization of an unstable and destabilizing interface between the various realms.
The paintings function as fragments. Many look like tightly cropped details of a far more expansive constellation. The objects are positioned in such a way that no further change is conceivable. They are distinguished by immobility, oppressive silence, impermeability (even if a stage-like space is depicted) and distance (however close a thing might be). Their cohesion is brought about by pressure generated with the means of painting and further heightened by theatrical set pieces of Baroque pathos. They do not come together of their own accord; their affiliation, rather, is imposed upon them from the outside and after the fact. Yet however irreversible this affiliation might appear, it nevertheless remains precarious. The three-dimensionally painted hand of a child rests on a completely flat patch of colour to be read as a human back; the projection of a black-and-white picture on the wall collides with a vividly red billowing bedspread; the lights of a Christmas tree, glowing feebly in the dark, defy reconciliation with the brightly illuminated back of a sofa. Mutually distinguished from one another, the objects provide occasion for the introduction of contours, cuts and sharp edges that slice through every scene.
Painterly violence enforces momentarily cohesive images of a reality that has already dissolved into freely floating particles. Taken together, the paintings in Incident expose an apocalyptic vision. The light that models the bodies and illuminates the spaces is the light of a far-distant, already long-extinguished star.
Ulrich Loock
Art Critic and Curator
Η γκαλερί ΑΔ παρουσιάζει την τρίτη ατομική έκθεση της Μαρίας Πολυζωίδου στην Αθήνα με τίτλο Περιστατικό.
Κείμενο του Ulrich Loock
Τα ζωγραφικά έργα της Πολυζωίδου εγγράφονται στην παράδοση του ρεαλισμού. Εν τούτοις, μετατοπίζει την προσκόλληση στο αναπαραστατικό υιοθετώνας φόρμες από την παραγωγή ψηφιακών εικόνων, τις οποίες όμως αντισταθμίζει με μία αδιαπέραστη ζωγραφική απόδοση. Η τεχνική διάσταση αντικατοπτρίζεται στον χρωματικό κορεσμό του καμβά χωρίς την παραμικρή εκφραστική χειρονομία. Η ενότητα που προσδίδει στον πίνακα η λεπτή χρωματική αρμονία απαντά στην ψηφιακή επεξεργασία του χρώματος. Ο συνδυασμός ετερογενών εικονογραφικών στοιχείων διαμορφώνει μια αναλλοίωτη ενότητα που τροποποιεί την απεριόριστη διαθεσιμότητα των εικόνων. Η καλλιτέχνις αντλεί από το αρχείο της προσωπικές εικόνες καθώς και από το τεράστιο απόθεμα εικόνων που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο. Ενώ οι προσωπικές εικόνες αποσυνδέονται από την προσωπική ιστορία και διεκδικούν δημόσια προβολή, από την άλλη προσδίδεται ένα μοναδικό νόημα σε εικόνες παραγμένες ανώνυμα και προσβάσιμες απ’ όλους. Η ζωγραφική της Πολυζωίδου αναφέρεται στις σφαίρες του ιδιωτικού και του δημόσιου, του εικονικού και του σωματικού – κάθε ζωγραφικό έργο αποτελεί μία στιγμιαία υλοποίηση μιας ασταθούς και αποσταθεροποιητικής διασύνδεσης μεταξύ των διαφορετικών πεδίων.
Τα ζωγραφικά έργα λειτουργούν ως θραύσματα. Πολλά μοιάζουν με σφιχτά περικομμένες λεπτομέρειες ενός πολύ πιο εκτεταμένου σχηματισμού. Τα αντικείμενα είναι τοποθετημένα με τέτοιο τρόπο ώστε να μην νοείται καμία περαιτέρω αλλαγή. Χαρακτηρίζονται από ακινησία, καταπιεστική σιωπή, αδιαπερατότητα (ακόμα και εάν απεικονίζεται ένας χώρος που μοιάζει με θεατρική σκηνή) και απόσταση (όσο κοντά κι αν βρίσκεται ένα αντικείμενο). Η συνοχή τους επιβάλλεται από την πίεση που μας δημιουργούν τα ζωγραφικά μέσα και ενισχύεται περαιτέρω από αποσπάσματα θεατρικών σκηνικών μπαρόκ πάθους. Η συνάντησή τους προκύπτει από την εξωτερική παρέμβαση. Δεν φαίνεται να είναι κομμάτια της ίδιας ιστορίας. Η σύνδεσή τους μάλλον τους επιβάλλεται από έξω και εκ των υστέρων. Παρόλα αυτά, όσο μη αναστρέψιμος κι αν μοιάζει αυτός ο δεσμός, παραμένει επισφαλής. Το τρισδιάστατα ζωγραφισμένο χέρι ενός παιδιού στηρίζεται σε μία εντελώς επίπεδη περιοχή χρώματος που παραπέμπει σε ανθρώπινη πλάτη. Η προβολή μιας ασπρόμαυρης εικόνας στον τοίχο συγκρούεται με ένα ζωντανό κόκκινο κυματιστό κάλυμμα κρεβατιού. Τα φωτάκια του χριστουγεννιάτικου δέντρου, λάμπωντας αδύναμα μέσα στο σκοτάδι, αψηφούν τη συμφιλίωση με τη λαμπερά φωτισμένη πλάτη ενός καναπέ. Διαχωριζόμενα αμοιβαία το ένα από το άλλο, τα αντικείμενα είναι το πρόσχημα για την εισαγωγή περιγραμμάτων, τομών και αιχμηρών άκρων που παρεμβαίνουν σε κάθε σκηνή.
Η ζωγραφική βία επιβάλλει στιγμιαία συνεκτικές εικόνες μιας πραγματικότητας που έχει ήδη διαλυθεί σε ελεύθερα επιπλέοντα σωματίδια. Ιδωμένα συνολικά, τα ζωγραφικά έργα στο Περιστατικό εκθέτουν ένα αποκαλυπτικό όραμα. Το φως που διαμορφώνει τα σώματα και φωτίζει τους χώρους είναι το φως ενός μακρινού, ήδη από καιρό σβησμένου άστρου.
Ulrich Loock
Κριτικός Τέχνης και Επιμελητής Εκθέσεων