On Thursday, 15th February 2018, Ileana Tounta Contemporary Art Center presents the solo show of Katerina Kotsala entitled Sisyphus.

 

Katerina Kotsala's painting is both placed and places between transparency and surface. She is interested in a light that reveals and is revealed, by passing through refractive materials, instruments that act simultaneously as compact images and as blurry reflections. At the same time, she is interested in the reflection as it appears on the surface. The point at which any blurred reflection is stabilized as a photograph and which is so explicitly and abstractly called light, is realized in colors, shapes, paint and gestures.

 

Her works seem to form borders of two kinds. Those which constitute a goal, the point after which there is nothing, and are generally her large canvases on which the end of the light path is marked. And those in which the border is semi-permeable. You can see through them, the light continues to travel even if it has been altered enough or sometimes so much that the one side of the border is radically different from the other. As different as the upper and the lower world in the myth of Sisyphus, the mythological hero with whom the light in the artworks of Katerina Kotsala seem to share two common points. On the one hand, the path that starts from the same source (from the light) and ends with its imprinting on the canvases (the top of the high mountain of Sisyphus where the rock is going up with great effort, only to plunge into the depths of Hades). On the other hand the cold colors, which despite their charm constantly undermine the concept of "happiness". Her painting, however, does not attempt to dictate emotions, but prefers to create a dynamic, rather than a dramatic atmosphere. It does not focus on punishment, but on the reason of this vain punishment, and on the fact that he actually managed, and twice, to escape the will of the gods with trickery. So, it can be done.

 

Katerina Kotsala’s works resemble those tricks of Sisyphus. They are attempts to accomplish something elusive, in her case to give shape to something that does not have one, to light. And these efforts are not evaluated as successful or not -the stone rolls back to the start anyway-, but as occasions. And each case constantly provides one more answer to the question of art: How else?

 

Alexios Papazacharias,

Athens, 2018

 

 

The show will run until 31st March 2018.

 

Visiting hours: Tue – Thu: 13:00 – 20:00, Wed – Fri: 15:00 – 20:00, Saturday: 12:00 – 16:00

Την Πέμπτη 15 Φεβρουαρίου στις 19:30, εγκαινιάζεται στο Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Ιλεάνα Τούντα η ατομική έκθεση της Κατερίνας Κότσαλα με τίτλο Sisyphus.

 

Η ζωγραφική της Κατερίνας Κότσαλα τοποθετείται και τοποθετεί μεταξύ διαφάνειας και επιφάνειας. Την ενδιαφέρει ένα φως που αποκαλύπτει και αποκαλύπτεται, περνώντας μέσα από διαθλαστικά υλικά, μέσα που λειτουργούν συγχρόνως σαν συμπαγείς εικόνες και σαν θολές αντανακλάσεις. Ταυτόχρονα, την ενδιαφέρει η αντανάκλαση όπως αποτυπώνεται στην επιφάνεια. Το σημείο εκείνο που η όποια θολή αντανάκλαση σταθεροποιείται σαν μια φωτογραφία και αυτό που -τόσο συγκεκριμένα όσο και αφηρημένα- αποκαλούμε φως υλοποιείται σε χρώματα και σε σχήματα, σε μπογιές και σε χειρονομίες.

 

Τα έργα της μοιάζουν να αποτελούν δύο μορφές συνόρων. Αυτά τα οποία αποτελούν ένα τέρμα, το σημείο που μετά από αυτό δεν υπάρχει τίποτα και είναι οι μεγάλων γενικά διαστάσεων καμβάδες της, που πάνω τους αποτυπώνεται το τέλος της διαδρομής του φωτός. Καθώς και αυτά που το σύνορο είναι ημιδιαπερατό. Μπορείς να δεις από μέσα, το φως συνεχίζει να ταξιδεύει έστω και αν έχει αλλοιωθεί αρκετά ή μερικές φορές ίσα-ίσα τόσο ώστε η μία και η άλλη πλευρά του συνόρου να διαφοροποιούνται ριζικά. Τόσο ριζικά όσο ο πάνω και ο κάτω κόσμος στο μύθο του Σισύφου. Ο συγκεκριμένος μυθολογικός ήρωας και το φως στην καλλιτεχνική εργασία της Κατερίνας Κότσαλα μοιάζουν να μοιράζονται δύο κοινά σημεία. Από τη μία τη διαδρομή που ξεκινάει από την ίδια την πηγή (του φωτός) για να τελειώσει με την αποτύπωσή του πάνω στους καμβάδες -σε αντιστοίχιση με την κορυφή του ψηλού βουνού του Σισύφου, όπου ο βράχος ανεβαίνει με κόπο μόνο και μόνο για να κατρακυλήσει στον βυθό του Άδη- και από την άλλη τα ψυχρά χρώματα, που παρά τη γοητεία τους, υπονομεύουν συνεχώς την έννοια της “ευτυχίας”. Η ζωγραφική της ωστόσο δεν προσπαθεί να υπαγορεύσει συναισθηματισμούς, αλλά προτιμά να δημιουργεί μια ατμόσφαιρα δυναμική και όχι δραματική. Δεν μας εστιάζει στην τιμωρία, αλλά στο λόγο της μάταιης ποινής, στο ότι ο Σίσυφος όντως κατάφερε με τεχνάσματα να ξεφύγει από το θέλημα τον θεών και μάλιστα δύο φορές. Άρα γίνεται.

 

Τα έργα της Κατερίνας Κότσαλα είναι σαν αυτά τα τεχνάσματα. Προσπάθειες να καταφέρει κάτι άπιαστο, στην περίπτωση της να δώσει μορφή σε κάτι που δεν έχει, στο φως. Και αυτές οι προσπάθειες δεν αξιολογούνται σαν επιτυχημένες ή μη -έτσι και αλλιώς η πέτρα ξανακυλάει στην αρχή-, αλλά σαν περιπτώσεις. Και η κάθε περίπτωση δίνει συνεχώς μία ακόμα απάντηση στην ερώτηση της τέχνης: Πώς αλλιώς;

 

Αλέξιος Παπαζαχαρίας

Αθήνα, 2018

 

 

Η έκθεση θα διαρκέσει έως τις 31 Μαρτίου 2018.

 

Ώρες λειτουργίας: Τρίτη - Πέμπτη 13:00 – 20:00, Τετάρτη – Παρασκευή 15:00 – 20:00, Σάββατο 12:00 – 16:00

SUBSCRIBE