'Σκέφτομαι πάλι, ίσως αυτό που συνειδητοποίησα εχθές, το είχα ονειρευτεί νωρίτερα'

 Καλλιτέχνες:

 Απόλλων Γλύκας, Γιάννης Θεοδωρόπουλος, Ανδρέας Καλλή, Χριστίνα Κάλμπαρη, Νικολέττα

 Κατσαμπέρη, Πάνος Ματθαίου, Μάρω Μιχαλακάκου, Ηλίας Σιψάς, Νίκος Lavazzo.

 Επιμέλεια: Απόλλων Γλύκας, Έυα Κέκου.

 Σαρρή 50, MINU’

 Διάρκεια: 1/7 - 1/9/2021

 Ωράριο: Καθημερινά 10:00 – 23:00

Γράφει η Μαρία Καραχρήστου

'Σκέφτομαι πάλι, ίσως αυτό που συνειδητοποίησα εχθές, το είχα ονειρευτεί νωρίτερα'

Καλλιτέχνες:

Απόλλων Γλύκας, Γιάννης Θεοδωρόπουλος, Ανδρέας Καλλή, Χριστίνα Κάλμπαρη, Νικολέττα Κατσαμπέρη, Πάνος Ματθαίου, Μάρω Μιχαλακάκου, Ηλίας Σιψάς, Νίκος Lavazzo.

Μια έκθεση – όαση στο κέντρο της Αθήνας. Οι επιμελητές της έκθεσης, ο εικαστικός Απόλλωνας Γλύκας και η ιστορικός Τέχνης και επιμελήτρια εκθέσεων Δρ. Εύα Κέκου μας παρουσίασαν μια ομαδική έκθεση, στα δικά μου μάτια, μια ειδυλλιακή ετεροτοπία του Φουκώ. Τα έργα ακολουθούν και αποκαλύπτουν το κτίσμα, το οποίο έχει τις εξής ποιότητες: Το κέλυφος είναι γυμνό. Διαφορετικά επίπεδα συνδέονται με σκάλες και διαδρόμους, μοιάζεις με περιπατητή σε άγνωστη χώρα, σαν σε ταξίδι, όπου ανακαλύπτεις αναπάντεχες μικρές οάσεις, με φυτά, βεράντες και αυλές με υπέροχα έπιπλα που δένουν οργανικά όλα μαζί σαν ένας οργανισμός. Κρατήσαμε το κέλυφος, μου εξήγησε ο αρχιτέκτονας Χρήστος Σπετσέρης (η αρχιτεκτονική μελέτη είναι των Χρ. Σπετσέρη και Ιλεάνα Βλασσοπούλου) **και το αδειάσαμε από τα περιττά, γυμνώνοντας το ταβάνι και εμφανίζοντας την ξύλινη σκεπή.

Ο χώρος λευκός απέριττος έχει γίνει μια συνθήκη οικειότητας και ταξιδιού ταυτόχρονα. Αυτή την λειτουργία του χώρου, συνεχίζουν με μαεστρία τα έργα που κάθε ένα από αυτά μοιάζει να λειτουργεί αυτόνομα- ξεχωριστά στην δική του αφήγηση, αλλά όλα μαζί λειτουργούν σαν ένα σώμα, συνεκτικά με τον χώρο και αυτή είναι η δυσκολία και το μεγάλο στοίχημα μιας ομαδικής έκθεσης, που πρέπει να μιλήσει με μια φωνή και να περπατήσει σε απόλυτη συγχρονικότητα. Εδώ λοιπόν όλα λειτουργούν μαζί αλλά και αυτόνομα. Μοιάζει να οπτικο-ποιείται ο χώρος,  μέσα από τα έργα και γίνεται απτή η δυναμική του μέσα από τις ιδιοσυγκρασίες των καλλιτεχνών και των συγκεκριμένων έργων: Την γοητευτική, τρυφερά εκρηκτική Ν.Κατσαμπέρη, τον αιχμηρά δυναμικό μαέστρο των τομών και συνθέσεων  Η.Σιψά, τον ποιητικά δεξιοτέχνη Α.Γλύκα, την ονειρεμένη παιδικότητα της Κασσάνδρας και του Λύκου[1] της Χ.Κάλμπαρη, τον υπέροχα εσωτερικό Γ.Θεοδωρόπουλο, την αποφασιστική υλικότητα της Μ. Μιχαλακάκου, τον ξαφνιαστικό Ανδρέα Καλλή και των υπόλοιπων καλλιτεχνών που ξεπροβάλλουν σαν σε ανακαλύψεις σε ταξίδι.

Η έκθεση συνοδεύεται από ένα κατατοπιστικό κείμενο που  μας εισάγει στο μυστηριακό σύμπαν των έργων -μελέτη της Δρ. Εύα Κέκου, που μας εξηγεί την λειτουργία της εικόνας και της ψυχανάλυσης. Θα κλείσω αυτήν την υπέροχη διαδρομή, σε αυτήν την ειδυλλιακή έκθεση που τόσο την είχαμε ανάγκη μετά  το καταστροφικό πρόσφατο παρελθόν με τον πρόλογο του κειμένου της*:

H εικονα είναι κάτι το εξαιρετικό! Από μια άποψη είναι πολύ πιο πλούσια από την ίδια τη ζωή… Η λειτουργία της εικόνας, όπως είπε ο Γκόγκολ, είναι να εκφράσει την ίδια τη ζωή, δεν την συμβολίζει, παρά της δίνει σάρκα και οστά, εκφράζοντας την μοναδικότητα της…

Αντρέι Ταρκόφσκι, Σμιλεύοντας το χρόνο, 1985

Ο τίτλος της έκθεσης ‘Σκέφτομαι πάλι, ίσως αυτό που συνειδητοποίησα εχτές το είχα ονειρευτεί νωρίτερα’ συνδέεται με τη διαδικασία αυτή όπου πολλές φορές συνειδητοποιούμε κάτι και το αναγνωρίζουμε σε δεύτερο χρόνο.

* Από το κείμενο που συνοδεύει την έκθεση, Δρ. Εύα Κέκου, Ιστορικός της Τέχνης, επιμελήτρια εκθέσεων.

** Τον χώρο σχεδίασαν και επιμελήθηκαν τα δημιουργικά γραφεία Qoop και Hyle Design Studio.

[1] βιβλίο της Μαργαρίτας Καραπάνου

Φωτογραφίες έργων, στον χώρο της έκθεσης: Aπόλλων Γλύκας.