Στην θεματική έρευνα «Αποκόμματα 1929-1933» ο Γιώργος Γύζης σχολιάζει την επικαιρότητα μέσα από άρθρα και φωτογραφίες που έχουν αντληθεί από εφημερίδες της περιόδου 1929-1933. Η θεματική αυτή έρευνα επικεντρώνεται στην οικονομική κρίση του 1929, συνεπώς σε μία περίοδο κοινωνικής αναταραχής και πολιτισμικού αποπροσανατολισμού όπου η έντυπη ενημέρωση του μεσοπολέμου πραγματευόταν ζητήματα άλλοτε ακραία και άλλοτε ελπιδοφόρα. Αποφεύγοντας να επαναπραγματευθεί ιστορικά γεγονότα και άμεσες αναφορές σχετικά με την διεθνή κρίση εστιάζει σε θέματα της καθημερινότητας, εκεί όπου κείτονται ζητήματα και προβληματισμοί που θεωρεί επίκαιρα.

Χρησιμοποιεί τις λύσεις της ζωγραφικής και όχι κάποιο τεχνολογικό μέσο για να παλαιώσει και να αποτυπώσει το «απόκομμα». Η πινελιά που τείνει να μιμηθεί την λογική του ράστερ δεν είναι απόλυτη, ξεκάθαρη και γεωμετρική αλλά «ελαττωματική» και φθαρμένη, κάτι που ορίζει το συνολικό απόσπασμα ως κάτι το μοναδικό. Αναιρώντας τους κανόνες του τυπογραφείου ορίζει το κάθε σημείο σε αυτοτελείς μονάδες , ανόμοιες μεταξύ τους ,κατασκευάζοντας κατά αυτόν τον τρόπο μονάδες και ομάδες σημείων που συντελούν μία εικόνα όπως ακριβώς και οι άνθρωποι ως μονάδες ή σε ομάδες συντελούν το κομμάτι μιας κοινωνίας.

Κατά την μεγέθυνση τους, τα θέματα συνεχίζουν να διατηρούν την αναλλοίωτη όψη τους και αποκτούν ένα μνημειώδη χαρακτήρα καθώς έρχονται πάλι στην επιφάνεια μέσα από μία άβυσσο πληροφοριών για να επαληθεύσουν την επανάληψη συγγενικών καταστάσεων. Το παλαιωμένο χαρτί , αυτό το εύθραυστο από τον χρόνο θεμέλιο της πληροφορίας που τείνει να διαλυθεί, μικροσκοπικά κομμάτια από μελάνι που έχουν σπάσει ή έχουν κολλήσει στην απέναντι σελίδα της εφημερίδας είναι  τα χαρακτηριστικά στοιχεία που δίνει στα αποκόμματα του κατά την εκτέλεση της ζωγραφικής διαδικασίας που το πλαισιώνει.

In his thematic research project "Clippings 1929-1933" Yorgos Gyzis comments on current affairs through articles and photographs from newspapers of the years 1929-1933. The project centres on the economic crisis of 1929 and hence on a time of social unrest and cultural disorientation, when the printed press of the inter-war years dealt with issues that were sometimes extreme and sometimes hopeful. Avoiding to revisit historical events and direct references to the international crisis, he focuses on matters of everyday reality, where he feels that the attendant issues and concerns remain topical.

He uses the effects of painting instead of some technological means to render the "clipping" and make it look old. The brush stroke that tends to imitate a raster logic is not absolute, clear-cut and geometric but "erratic" and worn-out, which renders the overall fragment as something unique. Deviating from the rules of typography, he defines each point as self-contained, dissimilar units so that he produces units and clusters of points which compose an image in the same way that people as individuals or in groups compose society.

Although they are enlarged, the subjects still retain their unaltered look and acquire a monumental character as they resurface amidst an abyss of information to confirm the recurrence of similar situations. Old paper, this fragile, time-worn bearer of information which tends to crumble, and tiny particles of ink that are broken or have stuck on the facing page of the newspaper are the characteristic elements he gives to his clippings during their painterly processing.